صحيح قدراتى محدوده...لكن بشق طريق
كلماتى دايما معدوده...وليا الف صديق
مرايتى على الحيط مشدوده...صورتى باهته بس موجوده
لاعمرى شكيت لااى حد...والا لغيرى حطتها سوده
نفس بيدخل نفس بيخرج...وهمى شايله زى غيرى
مهما همومى كانت بتحرج...هقدر اوجه يوم مصيرى
ضميرى دايما بيساندنى...معاه بلاقى بس نفسى
والصديق اللى يعاندنى...اسيبه وافضل وحدى امشى
قالولى مره الصبر حلو...قلت منه بنتلى بيت
يلى نفسك يوم فى علو...بالهموم اكيد رضيت